Categorieën

Heren 3 flikt’t opnieuw

Afgelopen dinsdag weer de 1e wedstrijd na de kerststop. VCR was eigenlijk in dit stadium een niet zo welkome tegenstander gezien de status van dit team dat 3e staat en de “afterkerst” situatie waarin de Heren van 3 verkeren. Menig speler had de laatste 3 weken weinig of niet getraind, enkele heren hadden moeite het gewassen shirt in een keer over het strakke lichaam te trekken. De 1e set was er ook naar. Het ritme werd niet gevonden en VCR won  verdiend met 18-25. Een achterstand, .mmmm.., dat waren we even niet gewend. We keken elkaar dan ook vreemd aan met een blik van “dat we deze wedstrijd niet door onze vingers moeten laten glippen”. De 2e set pakten de Heren van 3 het netjes op , de blokkering functioneerde weer en met 25-17 werd de zaak even rechtgezet. Niemand twijfelde danook aan een reguliere en regelmatige winstpartij. Hoe anders en spectaculair verliep het restant van deze bewogen vollebalpot.

De 3e set leek aanvankelijk een copy vd 1e; VCR liep, prikkend en tactisch goedspelend, slim uit naar een 10-3 voorsprong met nog 4 minuten op de klok. Coach Dries v Kaam was relaxed en had de rust gevonden de 2e nederlaag te accepteren; een nederlaag in dit stadium was verdiend en logisch.

Nog een keer richtten de heren zich op, met routinier Egbert Witteveen aan de opslag, goed en nauwkeurig serverend dit keer, kantelde de set 180 graden. Na een 11-11 tussenstand met nog 1 minuut te gaan was het sportieve VCR totaal de weg kwijt  en zegevierde  Heren 3 met 15-12. Het mirakel bleef ook dit keer niet uit. Nogmaals , het is geen opgezet plan of tactisch slim gespeeld, maar het gebeurt dit seizoen wel opvallend vaak dat vanuit een kansloze situatie de Heren van 3 de beslissende set naar zich toetrekken. Worden de tegenstanders in slaap gesust door het intimiderende zwijgen? Zijn het de rustgevende en zalfende woorden van coach Dries? We weten het wel maar zeggen het niet….kom eens kijken, leden van de VVO, en ontrafel zelf het geheim van deze karaktervolle vechtmachine.